T-27

T-27

T-27 – radziecki bezwieżowy czołg lekki (tankietka) z okresu przed II wojną światową.

Pod koniec lat 20-tych XX wieku Armia Czerwona, w programie budowy sprzętu pancernego, przewidziała budowę małego, lekkiego czołgu rozpoznawczego przeznaczonego do współpracy z czołgami typu MS-1. Sowieckie konstrukcje nie sprawdziły się, dlatego zdecydowano się na zakup brytyjskiej tankietki Carden-Loyd Mk VI, a także praw do produkcji licencyjnej.

Przekazywane przez fabryki tankietki kierowano na wyposażenie pancernych oddziałów rozpoznawczych związków taktycznych piechoty. W pierwszym okresie nasycenia wojsk sprzętem pancernym tankietki odegrały dość poważną rolę, ale w wkrótce okazały się pojazdami prymitywnymi. Z powodu niewielkich rozmiarów miały one bardzo ograniczone możliwości poruszania się po bezdrożach. Spowodowało to, że tankietki były zastępowane przez małe czołgi z umieszczonym w obrotowej wieży karabinem maszynowym (T-37, T-38).

W dniu 1.01.1937 w wojskach znajdowało się 2547 tankietek T-27. Tankietki T-27 przeszły chrzest bojowy podczas walk z grupami "basmaczy" na pustyni Karakum znajdującej się na terenie Kazaskiej SRR. Pod koniec lat trzydziestych tankietki T-27 wycofano z pierwszej linii wykorzystując je głównie do szkolenia, chociaż w 1941 roku w służbie było jeszcze 2157 T-27. Brały wtedy udział w walkach pod Moskwą.

Uzbrojenie:1 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 2520 szt.)